Eén van de grootste financiele centrums ter wereld: THE CITY in Londen. Maar wel één van het corrupste financiel centrum van de wereld. Aangrijpende verhalen hoe "koelbloedig " deze geleerde criminelen met mensen hun geld omspringen. Hoe ze hun werknemers als "varkens"uitbuiten en ze dumpen als de tijd daar is. Schandalige verslagen van mensen die het hebben meegemaakt op volgende BLOG van Joris Luyendijk. Hier beneden een kort artikel van hoe het eraan toegaat in THE CITY.
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/joris-luyendijk-banking-blog
Jaren werkte hij als correspondent in de Arabische wereld. Egypte, Libanon en Israël waren zijn standplaatsen. Uitgerekend in het jaar van de Arabische Lente naar Londen, om voor de Britse krant The Guardian te schrijven over de financiële wereld. Journalist Joris Luyendijk blikt terug.
'Ik ben niet zo goed in spijt', zegt Luyendijk. 'Maar terwijl ik me in Londen moest invechten in de taal en in mijn werk, zag ik wel alle geweldige verhalen uit de Arabische wereld komen. Toen heb ik me wel eens afgevraagd waarom ik ooit Arabisch heb geleerd, terwijl ik er nu niet was.' Maar, zegt hij, de financiële sector is eigenlijk veel interessanter. 'De vraag of onze pensioenen er straks nog zijn, gaat iedereen aan.'
In Londen houdt Luyendijk voor The Guardian een speciaal Banking Blog bij over The City, het financiële centrum van de stad. 'Ik ben een outsider die een insider probeert te worden, door te praten met mensen die weten hoe de financiële wereld in elkaar zit.'
Anoniem
Het is een lastige wereld, financieel Londen. Bankiers en andere belanghebbenden kunnen alleen anoniem hun verhaal kwijt. 'Anders worden ze direct ontslagen', zegt Luyendijk. Op zijn blog laat hij ze vertellen over de excessen. Over de werkdruk en over de extreme salarissen bijvoorbeeld.
'Ik loop hier nu vier maanden rond. Wat me opvalt, is dat al die mensen kei- en keihard werken en geen enkele bescherming genieten. Dat is misschien wel het meest schokkend: ieder kwartaal worden er standaard mensen ontslagen. Dat gebeurt altijd op een dinsdag, en op een vast tijdstip. Er gaat dan ergens een telefoon, de persoon in kwestie maakt zijn bureau leeg en loopt zonder iets te zeggen weg.'
Gereedschap
Er wordt volgens Luyendijk op een puur instrumentele manier met het bankpersoneel omgegaan. 'Mensen worden ingezet alsof ze gereedschap zijn. Aan de andere kant worden ze overbetaald, en dat zorgt ervoor dat ze verstrikt raken in die lifestyle: net een duurder huis en net een betere school voor hun kinderen.'
Dat houdt medewerkers min of meer gevangen in de financiële wereld, denkt Luyendijk. 'Als ze ontslagen worden, krijgen ze een afvloeiingsregeling mee met de afspraak dat ze nooit spreken over wat ze meegemaakt hebben. Daardoor zijn er geen klokkenluiders, en willen mensen alleen anoniem met me praten.'
ZwijgplichtLuyendijk vergelijkt het werken in The City met werken in de Arabische wereld, waar hij vijf jaar correspondent was. Hij liep er aan tegen een gebrek aan relevante informatie. En tegen een gesloten cultuur: mensen wilden of durfden niet vrijuit met een journalist te spreken. Dat blijkt in de financiële wereld niet veel beter te zijn.
'Ik heb tussendoor even in Den Haag gewerkt, waar ook niemand met naam en toenaam wilde praten over de politieke cultuur. En hier in The City is het nog erger. Iedereen heeft een zwijgplicht. Spreken met de pers kan gezien worden als een poging om de koersen te manipuleren, en daar staat zelfs gevangenisstraf op.'
TijdbomDoor zijn ervaringen in Egypte en Libanon is Luyendijk niet verbaasd over de onrust die het afgelopen jaar overal in de Arabische wereld ontstond. 'Je kon geen tien minuten in een Arabisch land zijn zonder te snappen wat er aan de hand was.'
'De bevolking groeit er met twee procent per jaar. De economie is totaal corrupt, net als de rest van het systeem. Niemand kan er zijn grieven uiten omdat er geen democratie is. Het was een tijdbom. Alleen kon je het klokje niet zien tikken, dus je wist niet wanneer de bom zou afgaan.'
Verscheidenheid
In Tunesië, Libië en Egypte zijn de oude regimes verdreven. Maar de rust is er nog lang niet teruggekeerd. Zorgen zijn er bovendien in Europa over de toenemende macht van Islamitische partijen. Luyendijk ziet dat zo'n vaart niet lopen. 'We hebben daar heel lang op een simplistische manier naar kunnen kijken: je had een dictatuur en je had fundamentalisten.'
Maar die vlieger gaat niet langer op, zegt Luyendijk. 'Vergelijk het met christenen in de Westerse politiek. En kijk dan naar het verschil tussen een Amerikaanse evangelische politicus en Ruud Lubbers. Het verschil is enorm, terwijl het toch allebei christenen in de politiek zijn. Een vergelijkbaar palet heb je onder moslims. Maar tijdens de dictatuur kwam die verscheidenheid niet naar buiten.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten