Goud in de val gelokt?

Goud in de berenval

 

Ik (Red: Tuur Demeester van Macrotrends) kreeg de laatste dagen heel wat mailtjes met de vraag wat er aan het gebeuren is in de goud- en zilvermarkt. Dit is bijvoorbeeld een berichtje dat dinsdag in mijn mailbox zat:
“Griekenland gaat door het putje, Spanje staat op knappen, tegenvallende cijfers uit de VS. Beurzen zwaar onderuit! Ik denk het goud gaat exploderen.
Maar neen ook het goud wordt zwaar gecorrigeerd. Snapt u het? Dan snap ik het ook. Heeelp!”
Heel wat mensen hebben vandaag deze ‘help’-ervaring.
Er zijn ruwweg twee manieren waarop men kan begrijpen wat er gebeurt:

1. de goudprijs beschouwen als een indicator van een normaal functionerende stierenmarkt, en naar de huidige correctie kijken vanuit dat oogpunt, of
   
2. de goudprijs zien als een stier die via manipulatie gecontroleerd en in toom wordt gehouden door een bankenkartel.

Beide invalshoeken hebben hun verdienste.

Hieronder bekijk ik ze nog even van nabij, om erna te kijken naar de globale vraag en aanbod in de goudsector:

Goud in een tijdelijke correctie

Waarbij we de goudprijs beschouwen als een indicator van een normaal functionerende stierenmarkt.
De meest eenvoudige, recht-voor-z’n-raapse verklaring waarom goud en zilver dalen, is: we zitten in een ‘risk off’ fase, alles wordt nu verkocht. Deze barchart van de voorbije 3 maanden is daar een mooie illustratie van:

Alles daalt dus, met als gevolg een lichte stijging van het papiergeld (GBP, USD en de Amerikaanse staatsobligaties). De reden waarom goud en zilver nu niet stijgen is in die optiek gewoon omdat ze nog niet algemeen worden gezien als veilige havens, een besef dat zal groeien naarmate de inflatie toeneemt.
Wat deze barchart ons ook vertelt is dat ons goud in feite niet echt daalt in koopkracht. Tegenover papiergeld, ja, maar niet tegenover echte grondstoffen zoals ruwe olie.
James Turk merkt hierover op:

Toen ruwe olie aan $107 noteerde een paar weken geleden, met goud aan $160, kostte een vat ruwe olie 2 gram goud. Vandaag, met ruwe olie aan $94 en goud aan $1550, kost een vat olie nog maar 1,9 gram. Dus door goud te bezitten is je koopkracht de voorbije weken met 5% toegenomen versus olie.

Echter de huidige daling van goud kan ook gezien worden als een typische fase in de seculaire stierenmarkt, die nu al 12 jaar in de maak is.
Vorige week was ik op bezoek bij Rik Roorda van ZilverGoudWinkel in Rotterdam. Na een interessant gesprek deden we een boekenruil: mijn exemplaar van ‘Wat Heeft de Overheid met Ons Geld Gedaan?‘ (dat ik in 2006 naar het Nederlands vertaalde) voor zijn exemplaar van ‘Geld, Goud en Zilver‘.
Op pagina 156 van het boek dat hij me gaf staat een prachtige grafiek waarin de drie klassieke fases van een seculaire stierenmarkt worden weergegeven: de ‘voorzichtigheidsfase’, de ‘institutionele fase’ en de ‘maniefase’. Auteurs Mecking & Hogervorst illustreren deze aan de hand van de Nasdaq in de jaren 1990.
Dit is mijn (minder mooie) reproductie van hun grafiek:

Als je de langetermijngrafiek van goud bekijkt sinds 2002, dan zie je grote parallellen: een koersversnelling vanaf medio 2007, een tijdelijke top in 2011, en dan een consolidatieperiode die sterk lijkt op de ‘berenval’ die we ook in de Nasdaq zagen in het jaar 1998.
Dit is de analyse die in ‘Geld, Goud en Zilver’ wordt gemaakt:

In de voorzichtige fase stapt alleen het ‘slimme geld’ in de Nasdaq. Als belegging is deze index nog niet ontdekt door het grote publiek of door de professionele marktpartijen. De laatste groep belegt in de Nasdaq tijdens de bewustwordingsfase. Aan het einde van die fase gaat de ‘berenval’ open. De Nasdaq daalde van juli tot oktober 1998. De berenval was bijna 34%, even groot als de zilverdaling in september 2011.

En verder:

Wij denken dat zilver in het najaar van 2011 in de berenval zit. Het moment waarop de ‘beren’, die al een tijd negatief over edelmetalen oordelen, zullen zeggen: zie je wel, de zeepbel wordt doorgeprikt, dat hebben we steeds gezegd. Na verloop van tijd zal blijken dat de daling bedoeld was om de beren in de val te lokken. Vanuit een diepe bodem vindt een koersexplosie plaats die zijn weerga niet kent.

Ik ben het hiermee eens, we zitten nog niet in de laatste fase, de publieke fase, van de seculaire stierenmarkt.
In dit verband is het interessant om eens te kijken naar de mooie vergelijking die Adam Hamilton van Zeal LLC heeft gemaakt tussen de actie in goud einde jaren 1970 en goud vandaag. Hij wijst erop dat van de totale goudprijs-stijging in de periode 1976-1980, 3/4 tijdens de laatste 5 maanden plaatsgreep:

Als je dat vergelijkt met wat goud sinds 2007 gedaan heeft, dan zien we dat in de vijf maanden aanloop naar de voorlopige top van $1900, de goudprijs met maar 1/3 van het totaal omhoog ging:

Tijdens de run up naar $1900 was er ook nauwelijks sprake van deelname door het grote publiek, terwijl men in 1980 soms blokje rond stond aan te schuiven bij de goudhandelaars om nog wat te krijgen. Voor meer verschillen tussen toen en nu, zie het interessante artikel van Hamilton.
Slotsom: we zijn nog niet aangekomen bij de publieke fase van de seculiere stierenmarkt in goud en zilver. Tot nader order zitten we nog steeds in de institutionele fase, en is het bovenal belangrijk om te blijven zitten op je posities, en enkel te verkopen in geval van acute geldnood.

Goudbeleggers in de berenval gelokt

Er is veel speculatie over of grote correcties noodzakelijk zijn in aandelen of indices die richting een maniefase bewegen. Voor zover deze geen deel uitmaken van de normale marktwerking, kunnen we stellen dat beleggers soms wel eens in de val worden gelokt door partijen die daar achter de schermen voordeel bij hebben.
Het is mogelijk (en volgens mij zelfs erg waarschijnlijk) dat ook de huidige ‘berenval’ een échte val is, die opgezet is om zoveel mogelijk fysiek goud en zilver in de handen te doen vallen van een vrij selecte club institutionele beleggers.
Ik ben al herhaaldelijk ingegaan op hoe de manipulatie in de goud- en zilversector precies in zijn werk gaat. Er is bewijsmateriaal te over, voor wie het vinden wil.
Toch vinden mensen het soms moeilijk om te begrijpen hoe manipulatie op zo’n grote schaal mogelijk zou zijn. Hoe kan men zoiets zo lang verborgen houden voor het grote publiek?
Mijn korte antwoord daarop is: it happens all the time. Er zijn vele voorbeelden te vinden van grootschalige fraude die vaak jarenlang werd volgehouden.
Wat mij altijd verbaast is hoe mensen die de hele dag in de picture lopen vaak nog het makkelijkst weg raken met de meest wilde vormen van bedrog.
Wat te denken bijvoorbeeld, van Rudy Kurniawan, de zelfverklaarde wijn-expert die grote veilingen organiseerde waar voor tientallen miljoenen dollars extreem zeldzame wijnen verkocht werden. Zelfs miljardair-verzamelaar William Koch was een tijdlang vaste klant bij Kurniawan.

Voor de meesten uit het wijnwereldje stond de integriteit van Kurniawan jarenlang als een paal boven water, en waren de verdachte flessen die steeds weer opdoken op zijn veilingen het gevolg van de grote volumes waarmee gehandeld werd – iedere handelaar heeft wel eens de pech om een vals exemplaar aan te kopen.
Tot op 8 maart 2012 de FBI een huiszoeking deed en duizenden wijnlabels, honderden oude en nieuwe kurken, wax en rubberen stempels, en meer terugvond. De bewijslast was verpletterend, Kurniawan heeft de wijnwereld, die jarenlang uit zijn hand at, systematisch opgelicht.
Net zo is het mogelijk, en wat mij betreft overduidelijk, dat de goudsector al jarenlang gemanipuleerd wordt door een clubje financiële baronnen. (Voor meer, zie het MacroTrends-dossier ‘goud en de euro‘)
De oplichting vindt gewoonlijk plaats gedurende het eerste deel van de handelsdag op de goudmarkt, als de prijs in Londen en in New York wordt vastgelegd. In die periode is er een grote kans dat de goudprijs neerwaarts beweegt. ‘s Nachts wordt de goudprijs meer in Azië bepaald, en is de kans op stijging veel groter.
De dagelijks weerkerende prijsmanipulatie is zo opvallend dat Sam Kirtley van SK Options Trading er zelfs een permanente beleggingsstrategie rond gebouwd heeft.
Wie telkens goud kocht op de AM fix (het moment waarop de prijs wordt vastgelegd in Londen), om dan 12 uur later op de PM fix opnieuw te verkopen, die stelde zichzelf het meeste bloot aan de manipulatie. Kirtley berekende dat wie deze strategie had gevolgd, in de voorbije 12 jaar een verlies van liefst 70% zou hebben opgebouwd-en dat in een van de sterkste stierenmarkten van de voorbije decennia!.

Dit is duidelijk geen rendabele beleggingsstrategie. Veel beter is het om telkens pas te kopen op de PM fix, als de handel naar Azië verhuist, om dan net weer op de AM fix, net als de handel in het westen terug begint, te verkopen:

Een rendement van bijna 2000% op 12 jaar tijd: niet slecht. Maar wacht, het kan nog beter! (nu komen we aan bij Kirtley’s eigenlijke strategie)
Wat als we nu eens long gaan op goud ‘s nachts, om vervolgens short te gaan op goud overdag?
Wel, wie deze strategie sinds het jaar 2000 volgde, haalde een theoretisch rendement van +5000%:

Na betaling van de kosten om iedere dag van positie te wisselen, blijft er een rendement over van 1727%, drie keer meer dan de 593% van iemand die gewoon goud had gekocht in het jaar 2000 en er op was blijven zitten.
Dit alles om maar te zeggen dat de manipulatie echt is, en ook echte gevolgen heeft voor beleggers.
Voor we verdergaan, neem nog eens een kijkje naar de grafiek hierboven: in de tweede helft van 2011 zien we dat de short/long-strategie plots enorm veel rendabeler wordt. Dit is een indicatie dat de manipulatie toeneemt: de opwaartse druk van goud ‘s nachts wordt groter, evenals de manipulatieve interventies om de goudprijs te onderdrukken tussen de London en New York price fixes.
We zien dus met andere woorden dat de neerwaartse manipulatie almaar krampachtiger wordt de laatste tijd, wat erop wijst dat de goudprijsmanipulatie langzaam aan z’n eind aan het komen is.
Twee bronnen bevestigen dit. Een eerste is Jim Willie, in een artikel dat voorbije dinsdag werd gepubliceerd:

Mijn betrouwbare goudtrader-bron gaf me een samenvatting met het meest uitdrukkelijke tevredenheid ooit in al de jaren dat we in contact zijn geweest. [Volgens zijn boodschap] is de goudprijs zeker gedaald, maar het goudkartel is tegelijk dodelijk gewond.

Vervolgens citeert hij zijn goud-trader bron:

“Dit is geweldig. Voor wat betreft fysiek metaal is de markt schoongeveegd. … De boyz [=het kartel] is illiquide en moet verkopen tegen spotprijzen. … Er worden geen gevangenen genomen. Ik heb nooit zo’n genadeloze executies van die grootte-orde gezien in mijn gehele carrière. … De banken weten dat ze eraan gaan. “

Opnieuw Jim Willie:

Dit bericht is een heel bijzondere aanmoediging voor beleggers om in het spel te blijven, om hun goud- en zilverbaren niet te verkopen, en om te wachten op de prijsstijgingen van edelmetaalprijzen, die als een feniks uit de as zullen oprijzen … De Oosterse Coalitie heeft in minder dan drie maanden tijd meer dan een kwart biljoen dollar aan fysiek goud overgeheveld weg uit de munitiedepots van het Westerse goudkartel. In New York, Londen, en West-Europa is men weerloos, niet in staat om te stoppen wat komen gaat, namelijk een stijging van de goudprijs tot voorbij de $2000 per ounce… Ik kan geen datum beloven wanneer de historische feniks-achtige stijging zal plaatsvinden, maar het is aan deze kant van de horizon. Het resultaat is zeker.

De theorie van Jim Willie is dat Oosterse overheden en financiëe instellingen het Westerse goudkartel in een houdgreep hebben, waarbij de ‘deal’ is dat het Oosten de ruggegraat van het kartel niet meteen knakt, en de Westerse grootbanken nog een tijd helpt rechtop te staan in ruil voor lagere goud- en zilverprijzen. Zo wordt het kartel langzaam leeggebloed.
Gisteren gaf ook de bron uit Londen commentaar, dit keer over de zilvermarkt:

De divergentie in Comex-zilver versus de groothandelsmarkt is extremer dan wat ik ooit heb gezien sinds 2008. De volumes op de Comex (inclusief die van High Frequency Traders) zijn flinterdun met een overdaad aan short interest. De margin calls waar in de access market voor zowel goud en zilver futures/opties gebruik van werd gemaakt, kwamen in grote volumes en markeren een erg gelijkaardige bodem als in 2008. Ik heb weet van groot-kopers die hier op grote schaal actief zijn en een dip tot een koers van $26 [per ounce zilver] zou op z’n minst een extra 10 miljoen ounce aantrekken waar allocation [=fysieke toewijzing] voor gezocht wordt.

Kortom, we krijgen vanuit deze hoek aanwijzingen dat de huidige lage koersen een tijdelijk fenomeen zijn, en dat het tij zeker zal keren in de toekomst.

Tot slot: de fundamentals

Alle manipulatie ten spijt zijn goud en zilver wereldwijd verhandelde activa, en darom zal hun prijs op termijn bepaald worden door de klassieke factoren van vraag en aanbod. En die zijn gunstig. Aangezien ik de algemene situatie voor zilver al eerder besproken heb (zie MacroTrends van november en van mei), bekijken we hier enkel de situatie voor goud.
We kijken eerst eens naar de vraag, waarbij de prijs bepaald wordt door de vraag vanwege beleggers (er is ook industriële vraag, maar die is veel kleiner en verandert niet zo):


Cijfers: World Gold Council
Ook in 2012 blijft de vraag naar gouden munten en baren solide overeind. Een dip wegens de stakingen in India werd volledig gecompenseerd door een nieuwe stijging in vraag vanwege China.
De grote katalysator in de goud- en zilverwereld is inderdaad China, die de voorbije jaren 10-15% van de wereldproductie consumeerde, en dat aandeel in de voorbije 12 maanden ruim heeft verdubbeld:

Volgens Jeremy Gray stoomt China richting de 30-35% van de wereldgoudconsumptie.
Uit deze grafiek blijkt nogmaals de enorme dominantie van China en India in de globale goudmarkt:

Over naar het aanbod:
Het wereldwijde aanbod van goud blijft behoorlijk onveranderlijk:

Net zoals in de oliesector hebben we te maken met ‘peak gold’: door de duurdere energiekosten en de dalende ertsgehaltes wordt het almaar duurder om goud uit de grond te halen, waardoor de productie stagneert en uiteindelijk zal dalen.
Maar het aanbod in de goudmarkt wordt niet enkel bepaald door de goudmijnen.
Gedurende 20 jaar verkochten de centrale banken tussen de 400 en de 500 ton goud per jaar. Die trend is nu gekeerd, en de cb’s zijn nu zelfs netto kopers van goud geworden:

Gestimuleerd door de hogere goudprijzen is de productie vanwege goudmijnen wereldwijd gaan stijgen, maar die stijging in het aanbod wordt grotendeels teniet gedaan doordat er minder goud verkocht wordt voor recyclage (veel particulieren hebben hun ringen al verkocht in 2008-2009, toen ze dachten dat de goudprijs hoog stond, of omdat ze het nodig hadden om hun rekeningen te betalen tijdens de crisis):

Dit is het uiteindelijke plaatje: het aanbod van de centrale banken is volledig opgedroogd, het aanbod vanwege de particulieren die hun goud laten omsmelten (recyclage) zal ook blijven dalen, en van de goudmijnen mogen we geen spectaculaire productiestijgingen verwachten:

Bron voor de meeste grafieken is het overzichtsartikel van Dirk Steinhoff. Voor de geïnteresseerden, de World Gold Council publiceerde zojuist haar ‘Gold Demand Trends QI 2012′.

Besluit

Het fundamentele plaatje voor goud blijft ijzersterk: er is grote vraag naar het fysieke metaal, en men verwacht dat de wereldproductie desondanks zal dalen wegens hogere kosten en dalende ertskwaliteit. Het leidt geen twijfel dat de huidige economische crisis zal uitdraaien in een bancaire en monetaire crisis, waardoor er een plotse sterke nood zal opkomen aan een plaats waar welvaart op een flexibele en relatief veilige manier ‘geparkeerd’ kan worden. Doorheen de geschiedenis werd deze rol keer op keer vervuld door goud en zilver.

Goud en de mijnen

Ik sluit het stuk over goud af met twee grafieken.
De eerste is de grafiek van de goudprijs, die nu in de ‘speciale koopzone’ zit waar ik drie maanden geleden op wees:

De tweede is die van de goudmijnen, die bezig zijn aan de ‘selling climax’ waar ik in oktober voor waarschuwde:

Tot slot: Europa as we know it loopt op haar laatste benen

Meer hierover in de volgende nieuwsbrief, maar toch al even wijzen op precaire situatie voor wat de banken betreft: sedert de overwinning van de anti-EU-partijen in Griekenland haalden spaarders er iedere week al 4 miljard euro van de bank, en in Spanje zag de genationaliseerde bank Dexia Bankia de afgelopen week meer dan 1 miljard euro verdwijnen.
We mogen er geen doekjes rond winden: de Zuid-Europese bank run is een feit, vraag is enkel nog wanneer de vonk precies overslaat naar het West-Europese kruitvat.
Ook de situatie in eigen land is zorgwekkend, later meer daarover.

Bottom line is dat we stilaan richting de end game bewegen, de fase waarin deze economische crisis omslaat in een monetaire en een bancaire crisis.
MacroTrends is een financiële nieuwsbrief met focus op het behoud en vergroten van koopkracht tijdens de grootste economische crisis van de voorbije vier generaties. Ik ga verder dan de bewandelde paden en baseer mijn conclusies op grondig onderzoek en een uniek internationaal netwerk van ondernemers en analisten.
> Bekijk ons aanbod voor een 90-daags proefabonnement op MacroTrends
> Klik hier voor mijn Webinar over hoe beleggen zoals de superrijken tijdens een economische depressie

Tuur Demeester – Macrotrends

DEEL 5: Hoe jezelf beschermen tegen wat gaat komen.

Vorige week vertelde ik u dat ik het vijfde artikel van de serie "Crisisbestendig leven" heb besloten te splitsen in twee delen. In het eerste deel vertelde ik een verhaal. Met uiteraard als bedoeling om u te doen beseffen dat de geschiedenis is doordrenkt met onverwachte crises van allerlei oorsprong, die allen als resultaat hadden dat vermogens verdampten als sneeuw voor de zon. Leest u het artikel desgewenst hier nog een keer.
Vandaag stap 5:
Hoe zorgt u dat uw spaargeld niet verdampt?

De meeste burgers hebben al hun vermogen binnen de grenzen van hun eigen land. Ze hebben een huis, een spaarrekening bij een bank uit eigen land, staatsobligaties via hun pensioenfonds en/of levensverzekering en uiteraard al hun geld in de eigen valuta. In ons geval de Euro.
Gaat de Euro onderuit, krijgen we hoge inflatie, of verzinnen  nationale politici allerlei trucs om de sparende burger zoveel mogelijk kaal te plukken, dan zijn de meeste burgers zwaar de klos.
Internationaal spreiden is superbelangrijk!

In geval van een naderende crisis moet je daarom absoluut je vermogen internationaal spreiden. Spreiding is superbelangrijk! Op mijn Twitter-account plaatste ik dit weekend een artikel over de rijke medemens uit crisislanden. Zij en/of hun geld verlaten hun land. Ze spreiden hun risico.
Om nu direct te gaan verhuizen is misschien wat al te drastisch. Onroerend goed kopen in een ander land is uiteraard wel een optie. Maar het lijkt me alleen een optie als je er inderdaad ook écht graag zou willen wonen.
Het is echter wel belangrijk om geld deels buiten je eigen land aan te houden en ook in andere valuta. Ik heb een deel van mijn geld op een goudrekening staan, waardoor mijn goud en zilver wordt bewaard in kluizen in  Zwitserland, London en Hong Kong. Geeft mij in deze tijden een superveilig gevoel.
Geen euro-risico, geen inflatierisico, geen overheid die me met rare wetten (verbod op goudbezit?) kan raken. Euro-risico en internationale spreiding in één klap opgelost. Dat allemaal door een simpele goudrekening te openen.
Drie vliegen in één klap
Uiteraard kan je ook een bankrekening in een andere valuta openen. De dollar kan nog een tijdje als 'safe haven' valuta fungeren, maar is fundamenteel een zwakke munt. Ook de Japanse Yen en het Britse Pond zijn fundamenteel zwakke munten.
Als je geld in andere valuta aan wilt houden, dan lijken mij valuta van economisch sterke landen een betere keuze. Zoals bijvoorbeeld Noorse Kronen, Canadese Dollars, Australische Dollars of Singapore Dollars.
In Bonus Rapport #1 dat we u bij  een betaald  rapport of abonnement toesturen, vertellen we u alles over de internationale broker waar ik al meer dan 10 jaar mijn orders inleg. In dit artikel vertelde ik u al hoe enorm je daarmee bespaart op je jaarlijkse transactiekosten. Bijkomend voordeel is dat je je geld in het buitenland aanhoudt én dat je op één rekening je saldo kunt onderverdelen in verschillende valuta. Hiermee sla je dus geen twee, maar drie vliegen in één klap!
Conclusie

Lees dit artikel nog een keer aandachtig door. En realiseer uzelf dat vermogens verdampen als gevolg van allerlei soorten crises. Dat dit dus de gewoonste zaak van de wereld is. Neem vervolgens actie en zorg dat u uw geld verspreid over verschillende landen.
De rijken doen dat nu, of hebben dat al gedaan. Voor de oplossingen die ik u hierboven aandraag, hoef je echter absoluut niet rijk te zijn. Ook met een paar duizend euro kan je perfect een goudrekening openen en vervolgens je goud en zilver laten bewaren in Hong Kong of Zurich.

Geschreven door Jack Hoogland

GROEN GOUD

Ons verder bestaan hangt af van: hoe we met de natuur omspringen. Hier een ongelooflijke documentaire wat invloed de mens niet op de natuur heeft. Deze keer in de wederopbouw van de natuur.

Groen zorgt voor leven, water, voedsel, en tenslotte voor economie.

In Tegenlicht: http://tegenlicht.vpro.nl/afleveringen/2011-2012/Groen-Goud.html




Environmental Education Media Project Executive Founder John D. Liu discusses "Hope in a Changing Climate" with BBC World News. "Hope in a Changing Climate" is the latest documentary produced by the Environmental Education Media Project (EEMP), an organization dedicated to placing ecosystem restoration at the center of the global discussions on climate change, poverty and sustainable agriculture.

For more information,
www.eemp.org

Goud naar 3000 US$ per ounce?

David Rosenberg: Gold gaat naar 3000 dollar

Geplaatst door Wealth Wire - vrijdag de 11 mei 2012


Zeer gerespecteerde econoom en strateeg David Rosenberg heeft verteld dat de Financial Times in een video-interview (zie hieronder) dat goud "gaat naar 3.000 dollar per ounce voor deze cyclus is voorbij."

De markten zijn de achteruitgang van 2010 en 2011 te herhalen en het is tijd om te zoeken naar veiligheid, David Rosenberg van Gluskin Sheff vertelt James Mackintosh, de FT Investment Editor.

Rosenberg ziet een "zeer goede gelegenheid in goud ', zoals het heeft gecorrigeerd en lijkt te zijn" uit het radarscherm right now ".

Hij ziet goud als een munt en zegt dat de beste manier om de waarde goud is in termen van de geldhoeveelheid en "geld in omloop."

Zoals de "volume van de dollar stijgt naarmate we meer quantitative easing" ziet hij goud op 3.000 dollar per ounce.

Mackintosh zegt dat Rosenberg is van mening een "pretty bearish view".

Waarop Rosenberg antwoordt dat het 'bullish visie op goud en goudmijnen voorraden. "Mackintosh zegt dat het' bearish op alles anders".

Rosenberg zegt dat het niet gaat over het 'bullish of bearish, "het is over" waarin staat hoe je de wereld bekijken "en hij waarschuwt dat de grote centrale banken al gaan om meer geld te drukken als de reële rente negatief" voor zover te houden het oog kan zien. "

Dit is "kritiek" als een van de belangrijkste determinanten van de goudprijs zijn echt op korte termijn rente.

Hoe langer ze negatief blijven "hoe langer de bull markt in goud zal zijn."

Rosenberg vat dat "dit niet over het feit dat bullish of bearish, het gaat over hoe kunnen we geld verdienen voor onze klanten."
The interesting interview can be watched here.

Wat is het doel van maar geld en geld bij te printen?

Er is voor wat betreft de economische crisis één basisprincipe dat we vooral niet uit het oog moeten verliezen. Namelijk dat enorme economische pijn onvermijdelijk is. Als een dergelijke crisis zich aandient, dan is er de keuze uit twee kwaden.

De eerste is dat je de crisis volle bak zijn gang laat gaan. Dat politici en centrale bankiers zich er dus niet mee bemoeien. Nadeel is enorme economische pijn. Voordeel is dat we na enkele pijnlijke jaren weer vanaf een gezonde basis kunnen opbouwen.

De tweede keuze is dat je de crisis met allerlei kunstmatige maatregelen probeert vooruit te schuiven. In de hoop dat het in de tussentijd op miraculeuze wijze allemaal beter gaat. Maar hoe verder je financiële problemen voor je uitschuift, hoe groter het probleem wordt. En hoe heviger de economische (en sociale) pijn uiteindelijk zal zijn.

Het  is duidelijk dat de heren politici en centrale bankiers voor het laatste hebben gekozen. Ze doen alles wat ze kunnen om het probleem vooruit te schuiven. En dat wordt hoe langer hoe moeilijker. Geld printen is zowat de enige optie die ze nog hebben.
Geld printen betekent niets ander dan inflatie creëren. En inflatie is gunstig als je in de schulden zit, terwijl het juist nadelig is voor iemand die geld op de bank heeft. De waarde van papiergeld vermindert en dus ook de waarde van een schuld in papiergeld.

Het doel van geld printen is om de relatieve waarde van de staatsschuld te verminderen, zodat het probleem wordt opgelost zonder dat staatsschuld hoeft te worden afgelost. Uiteraard gaat dat over de rug van spaarders, bezitters van staatsobligaties (uw pensioenfonds, uw levensverzekering!) en werknemers.

Het printen van geld is dan ook pure, onversneden diefstal.
De staat steelt geld van de burger, zonder dat de burger het in de gaten heeft.
Omdat het effect van geld printen pas jaren later in de consumentenprijzen tot uiting komt, ziet de gemiddelde burger het verband niet. En kunnen centrale bankiers straks doen alsof de inflatie een natuurverschijnsel is dat "ze onmogelijk hadden kunnen voorzien".

De crisis is nog lang niet ten einde. De échte crisis is zelfs nog niet eens begonnen. Sorry, maar ik kan er niets anders van maken. Bescherm uzelf. Koop goud en zilver, want dat kan niet door een centrale bankier worden bijgeprint.

Hevige economische pijn is na zoveel jaren van op de pof leven onvermijdelijk. Die economische pijn wordt door de  maatregelen van politici en centrale bankiers alleen maar heviger.

Bescherm uzelf daartegen. Nu kan het nog!

Hoe de sluwe Europese leiders het Europese volk om de tuin leide.

Hoe de Europse leiders van destijds wisten dat Italie en Griekenland probleem landen waren, maar toch doorgingen met hun kortzichtige beslissingen. Is dit nu uit zelfbelang of zijn ze dom?

In het magazine " Der Spiegel " een uitgebreid verslag van wat deze regeringsleiders wisten.
Ik laat aan de lezers over, wat je hiervan denkt.

Pas vrijgegeven Duitse staatsdocumenten tonen aan dat de founding fathers van de euro maar al te goed wisten welke risico’s en gevaren verbonden waren aan de introductie van een eenheidsmunt. Maar economische details moesten wijken voor politieke overwegingen.
Vooral de inclusie van Italië in de monetaire unie was voor vele experts een zet die economisch geen steek hield, blijkt uit documenten waarop het Duitse magazine Der Spiegel beslag kon leggen.

Desondanks werd Rome toch uitgenodigd om toe te treden, puur uit politieke motieven. Daarmee schiep de Unie meteen een precedent: ook de nog twijfelachtigere toetreding van Griekenland vormde twee jaar later geen probleem meer.
De documenten bewijzen wat velen al langer wisten: dat economische data en financiële statistieken weinig uitmaakten voor politici die het volk wijsmaakten dat ze de economische ontwikkeling volledig naar hun hand konden zetten.

“Operatie Zelfbedrog” begon in december 1991 in Maastricht. De Europese staats- en regeringshoofden kwamen er samen om een akkoord te sluiten over de introductie van een eenheidsmunt tegen 1999.
Toen al was de Duitse regering op de hoogte van de boekhoudkundige trucs van Italië om op papier te voldoen aan de vereisten van de toetreding. Men was er ook van op de hoogte dat zowel Italië als België druk hadden uitgeoefend op hun centrale banken om valse cijfers te publiceren en de realiteit rooskleuriger voor te stellen dan ze in werkelijkheid was.
In Maastricht werd overeengekomen dat geen enkele lidstaat een schuld van meer dan 60% van zijn bruto binnenlands product mocht hebben. De schuld van Italië was echter dubbel zo groot en toonde amper tekenen van beterschap.

Verscheidene experts in de Duitse regering wezen in de aanloop naar 1998 al op de 'enorme risico’s' van de 'Italiaanse schuldenberg.' Het politieke motto van kanselier Helmut Kohl was echter “Niet zonder de Italianen”, want Italië had - omdat het één van de stichtende leden van de Unie was - een soort van “legale claim” op inclusie in de monetaire unie.
Eens de deadline verstreken voldeed de Italiaanse boekhouding aan de Maastricht-criteria. Met dank aan een reeks creatieve boekhoudtrucs en buitengewone omstandigheden. De begroting werd nooit structureel in evenwicht gebracht. Toch bevestigde de voorloper van Eurostat in de lente van 1998 de Italiaanse cijfers.

Kort daarna begon Italië met het terugschroeven van de besparingen. De Bundesbank en de Duitse regering waren daarvan op de hoogte. De Italiaanse begroting van 1999 toonde dat “extra belastinginkomsten gebruikt werden voor nieuwe uitgaven eerder dan om de tekorten aan te zuiveren.” Een situatie die verergerde eens Romano Prodi werd vervangen door de voormalige communist Massimo d’Alema.

Een paar weken voor de lancering van de euro stuurde de financiële attaché van de Bundesbank alarmberichten uit vanuit Rome: “De vraag is of een land met een extreem hoge schuldratio geen risico’s inhoudt voor het succes van de eigen stabiliseringsinspanningen en voor de hele monetaire unie.” Maar de politici negeerden de alarmkreten en zetten het project gewoon door.
Staatsdocumenten van de jaren ’90 van vorige eeuw tonen aan dat Europa als monetaire unie bijna onmogelijk kan functioneren. Politiek opportunisme heeft altijd de overhand gehaald, en blijft dit ook vandaag nog doen.

De euro is nu veertien jaar oud en al twee jaar in crisis. Berlijn begint eindelijk te beseffen dat het zo niet verder kan. Maar net als in de aanloop van de introductie van de eenheidsmunt draaien ook vandaag de hervormingsmaatregelen op weinig anders uit dan op de centralisering van de macht in handen van Brusselse eurocraten.

DEEL 4: Hoe jezelf beschermen tegen wat gaat komen.

De huidige crisis is naar mijn bescheiden mening nog maar net begonnen. En is ook nog lang niet voorbij. En dus neem ik bepaalde maatregelen. Want ik wil geen naïef slachtoffer zijn als het straks écht mis gaat. De eerste drie maatregelen die ik heb genomen, kunt u desgewenst hier nog even nalezen.

Vandaag stap 4:

Wat als de schappen in de supermarkt straks (tijdelijk) leeg zijn?
We zijn er aan gewend geraakt dat de schappen in de supermarkt iedere dag overvol liggen. Maar in een crisis is dat een stuk minder evident. Sociale onrust, stakingen, rellen, hamstergedrag en door de overheid ingestelde prijsplafonds kunnen er dan toe leiden dat schappen in supermarkten leeg staan.
Stelt u zich eens voor hoe dat zal voelen. Meer dan genoeg geld in je zak, maar geen mogelijkheid om eten te kopen.

De maatregelen die ik heb genomen zijn:

Een groentetuin
Een voorraad voedsel waarmee ik lange tijd vooruit kan.

Ik weet dat een groentetuin vooral in het dicht bevolkte Nederland niet evident is. Maar ik woon nu eenmaal in Midden-Italië en daar is het zelfs heel normaal. Ik voel me de koning te rijk als ik in de zomer even naar de groentetuin loop, wat groenten en kruiden eruit pluk, om daarmee een heerlijk gerecht te bereiden. Er gaat gewoon niets boven eten uit de eigen tuin.
Zou ik nog in Nederland of België wonen, dan zou ik vrienden en/of familie polsen om samen een groentetuin te starten. Er is er dan altijd wel één vriend of familielid bij die 'groene vingers' heeft.
50 kilo pasta.

Wat ik verder echter doe is een voorraad aanhouden van zaken die lang houdbaar zijn en die ik toch al vaak eet. Ik houd bijvoorbeeld continu een voorraad aan van ongeveer 50kg pasta. Is lang houdbaar en die 50kg gaan ook zonder crisis binnen een jaar op. Daarnaast zijn bonen fantastisch om in voorraad te hebben. Je kunt er prachtige gerechten mee maken, zijn bonen supergezond, én fantastisch voedsel als je veel sport of als je een aantal kilo's gewicht kwijt wilt spelen.
Daarnaast is het handig om blikken groenten die lang houdbaar zijn in voorraad te hebben. Tomaten uit blik zijn sowieso al veel beter voor de pasta dan verse Belgische of Nederlandse tomaten. Verder alle groenten die je nu ook al regelmatig eet en waarvan je weet dat de voorraad ook zonder crisis wel op zal gaan.

Is dit niet een beetje overdreven?Ik hoor het u denken. Ik vind het zelf absoluut niet overdreven. Ik vind het zelfs mijn plicht tegenover mezelf, mijn echtgenote én onze huisdieren om te zorgen voor voldoende voedselvoorraad. En als het over voedsel gaat dat ik ook zonder crisis regelmatig eet, dan hoef ik niet anders te doen dan eens per maand even de voorraad bijvullen. Zo kost het houden van een voedselvoorraad me geen euro extra.
Mijn advies: kijk naar uw eigen situatie, wees creatief en houd naar gelang van uw mogelijkheden een voorraad aan van voedsel dat lang houdbaar is en dat u nu al regelmatig eet.





Een productieve week toegewenst!
Jack Hoogland

Loopt " Democratie " op zijn laatste benen in Europa?

Economische crisis, onrust op de financiële markten en harde bezuinigingsmaatregelen: dat is vandaag de harde realiteit in de eurozone. Maar wat gebeurt er als de 99% het beleid van de elite niet langer goedkeuren? Loopt de Europese democratie op haar laatste benen?, vraagt de Frankfurter Rundschau zich af.

Volgens Patrick Artus van de Franse bank Natixis wordt 'het grootste risico voor Europa momenteel niet zozeer gevormd door oplopende rentes op staatsobligaties, dan wel door de politieke en sociale crisis vanwege de spectaculaire stijging van de werkloosheid.'

Die werkloosheid zorgt inderdaad voor grote problemen in onder andere Griekenland en Spanje, waar zowat de helft van alle jongeren zonder job zit. Wanneer het enige antwoord dat politici op deze problemen kunnen bedenken nog meer bezuinigingen zijn, is het logisch dat de publieke opinie zich tegen de politieke klasse begint te keren.

De regels van de democratie schrijven voor dat het volk in het stemhokje regelmatig zijn mening kan geven over het beleid, en dus ook de genomen maatregelen kan afwijzen. Maar de potentiële onwil van het volk om op te draaien voor het wanbeleid van hun leiders zorgt nu voor onrust op de financiële markten.

Politici proberen daarom de wil van de kiezer zoveel mogelijk te neutraliseren. Onverkozen “technocratische” politici nemen nationale topfuncties over, mogelijk lastige referenda worden afgewend en consortia van bankiers, politici en centralebankiers nemen alle beslissingen, een groep technocraten die door de professor litteratuur Joseph Vogl de “financiële Sovjets” wordt genoemd.

Landen die in de nabije toekomst naar de stembus trekken, zoals Ierland en Griekenland, lijken nog steeds democratisch, maar het volk heeft er weinig keuze: de grote partijen worden door Europa verplicht de hervormingen verder door te voeren.

Het resultaat van dat gebrek aan keuze is dat kleine, radicale oppositiepartijen steeds machtiger worden, omdat die gepercipiëerd worden als het enig mogelijke alternatief. En dit vooruitzicht baart de financiële markten dan weer grote zorgen..

Bedrijfsethicus Ulrich Thielemann spreekt van “het einde van de democratie”, omdat alternatieven onbespreekbaar zijn geworden. “Mensen hebben niet langer zelf de keuze, ze kunnen alleen een op voorhand vastgesteld beleid goedkeuren.”

Hij ziet in de suprematie van de financiële markten over de democratie de ware schuldige.

De harde realiteit van de markt dwingt de politiek om kiezers van hun macht te beroven. Hij stelt dan ook dat de vrijheid van markten en de vrijheid van democratie onverenigbaar zijn.

DEEL 3: Hoe jezelf beschermen tegen wat gaat komen.

De huidige crisis is naar mijn bescheiden mening nog maar net begonnen. En is ook nog lang niet voorbij. En dus neem ik bepaalde maatregelen. Want ik wil geen naïef slachtoffer zijn als het straks écht mis gaat. De eerste twee maatregelen die ik heb genomen, kunt u desgewenst hier nog even nalezen.

Vandaag stap 3:

Hoe hoog zal onze energierekening over 5 jaar zijn?
En over 10 jaar? En hoe groot is de kans dat we straks (tijdelijk) helemaal géén energie geleverd krijgen? Dat je de thermostaat ‘s morgens op 21 graden zet, maar dat de verwarming niet aanslaat? Dat je wil gaan tanken, maar dat het tankstation gesloten is?
Ik woon zelf in Italië en het Italiaanse aardgas wordt geleverd uit Libië en Rusland. Niet bepaald landen waar ik voor de lange termijn een enorm vertrouwen in heb! En ook een groot deel van ‘s werelds olie komt uit landen waar ik niet bepaald vrolijk van wordt.

Protectionisme loert
Daar komt bij dat als een crisis verergert, de reactie altijd is dat óók politici uit westerse landen protectionistische maatregelen nemen. Ik zal er dan ook niet van opkijken als een westers land over een paar jaar een verbod op de export van olie en aardgas aankondigt. Ik wil daarom zo onafhankelijk mogelijk zijn als het gaat om energie!
De maatregelen die ik heb genomen zijn:

1. Een dak vol met zonnepanelen
2. Een perfect geïsoleerd huis
3. Een grote open haard, die op hout werkt

Ik moet u er wel eerlijk bij vertellen dat ik persoonlijk in een ideale situatie verkeer om deze maatregelen te nemen. Ten eerste woon ik in Italië waar de zon dubbel zo vaak schijnt als in Nederland en België. Ten tweede heb ik vorig jaar een huis gekocht, dat nog volledig moest worden verbouwd. Ik kon deze zaken dus perfect realiseren. En ten derde is de Italiaanse energie-infrastructuur zodanig gebrekkig dat mijn motivatie om maatregelen te nemen extra groot is.

Bepaal vanuit je eigen situatie wat het verstandigste is
Het is echter wél verstandig om te kijken wat je vanuit je eigen situatie het beste kunt doen om minder afhankelijk te worden van energie. Of om er in ieder geval voor te zorgen dat je zo min mogelijk last gaat hebben van stijgende energieprijzen. Eén manier om voor dat laatste te zorgen is te beleggen in goedkope aandelen van sterke bedrijven die profiteren van stijgende energieprijzen.
Met onze TopAandelen service selecteren we regelmatig dit soort aandelen. Daarnaast is vooral het gerenommeerde BeursAccent van Tom Lassing gespecialiseerd in verstandig beleggen in energie.

Geplaatst op 24 april 2012 door Jack Hoogland