Hoe ze de economische groei verwoesten in Europa.

De Franse econoom en financier Charles Gave publiceerde in 2000 een pamfletair essay onder de titel ‘Des Lions menés par des ânes’ (‘Leeuwen geleid door ezels’). Daarin voorspelde hij dat Spanje te veel huizen zou bouwen, Frankrijk te veel ambtenaren zou rekruteren en Duitsland te veel fabrieken zou krijgen. 'Ik had liever ongelijk gehad,' schrijft Gave op de website van het Institut des Libertés, waar hij in één grafiek laat zien hoe Europese technocraten de economische groei in Europa tot volledige stilstand brachten. Tussen 1975 en 2000 groeide de Europese industriële productie met gemiddeld 2,5% per jaar. Wanneer die groei stokte konden landen hun munt devalueren om zo opnieuw bij het peleton aan te sluiten. Dan, in 2000, produceert zich een echte ramp die de economieën van het oude continent tot stilstand brengt. De gemiddelde groeitrend, een regelmatige helling van 2,5% wordt nu een horizontale lijn van 0%.  De voorbije 12 jaar zijn veruit de slechtste jaren van Europa sinds de jaren ’30 van vorige eeuw, vooral voor de zuiderse EU-landen. Aan de ene kant zet Duitsland (en een paar landen van Noord-Europa) zijn groei gewoon verder, maar aan de andere kant verliezen landen als Frankrijk, Spanje, Portugal en Frankrijk tussen de 10 en 20% van hun industriële productie - en dat op 12 jaar tijd, iets wat zich nooit eerder in de geschiedenis heeft voorgedaan. De oorzaak van deze verwoestende tsunami? Een technocratische interventie in een van de belangrijkste mechanismen die bepalen waar kapitaal naar toe vloeit: de wisselkoers. Wie terugkeert naar de jaren ’90 van vorige eeuw herinnert zich dat de Deutsche mark de belangrijkste munt was,  die voor de andere Europese munten als basis diende om hun economische systemen aan te passen waar nodig. Duitsland was de economische motor van Europa en beschikte over een geloofwaardige centrale bank. De mark werd de reservemunt van elke Europeaan en verplichtte de andere landen hun begrotingsgtekorten op orde te brengen en niet boven hun stand te leven. Maar toen Delors, Trichet & co. beslisten de Bundesbank monddood te maken om zo boven hun stand te kunnen blijven leven, en daarom de mark een op voorhand vastgestelde wisselkoers gaven, werd elke aanpassing van de eigen munt onmogelijk. Gave geeft het voorbeeld van Frankrijk dat per 10.000 inwoners 40% meer ambtenaren telt dan Duitsland. Omdat bedrijven in Deutsche mark rekenden en de ambtenaren in Franse frank werden betaald, kon aan de hand van de wisselkoers het verschil in efficiëntie tussen beide landen worden blootgelegd en aangepast. Maar met de komst van de euro werd hieraan een einde gemaakt, wat op termijn de Franse bedrijven volledig oncompetitief maakte in vergelijking met hun Duitse collega’s, met als gevolg dat fabrieken in Frankrijk, Italië en Spanje sloten om daarna in Duitsland te heropenen. De ulitieme logica van de euro is dus dat na verloop van tijd nergens nog fabrieken zullen staan, Duitsland uitgezonderd. Maar omdat de Franse ambtenaren moeten blijven betaald worden, vinden de mensen die ons regeren er niets beters op dan voortdurend de bealstingen te verhogen, waardoor Frankrijk en Italië nog dieper in de miserie raken, waardoor nog meer fabrieken naar Duitsland verkassen. De euro was dus een onvoorstelbare economische stupiditeit: wisselkoersen blokkeren tussen landen met een verschillende productiviteit heeft nooit ergens gefunctioneerd, maar heeft wel politieke, sociale en economische rampen veroorzaakt. De technocraten die de euro hebben gecreëerd beseffen maar al te goed dat ze hun macht enkel en alleen aan de euro danken en zullen alles doen om de munt te laten overleven, zelfs als volledige Europese volkeren daardoor geruïneerd zullen worden. De politici zelf zullen er geen boterham minder om eten en zich jaarlijks gewoon naar het symposium in Davos blijven begeven. Wat betekent dat de finale executie van dit monster niet democratisch zal zijn, besluit Gave, maar een revolutie zal ontketenen, wanneer een van de martelaarslanden zich herinneren zal dat het soeverein is en uit de euro zal stappen zonder wie dan ook om zijn mening te vragen, wat pas echt vervelend zal zijn.