Inflatie is diefstal - Recovery een illusie.

Inflatie is diefstal – Recovery een illusie Inflatie is niets meer of minder dan gelegaliseerde diefstal begaan door je eigen regering, deze is slechts twee procent tenminste dat is wat de statistieken zeggen. Maar deze cijfers geven niet de werkelijkheid weer. De reële inflatie is waarschijnlijk dichter bij de 9%, en misschien zelfs wel hoger. Alle gepubliceerde inflatiecijfers zijn een leugen, omdat deze cijfers zijn samengesteld om de overheid te dienen. Lagere inflatiecijfers in de statistieken zien er beter uit, en verdoezelen de diefstal gepleegd door overheden. Statisticus John Williams (shadowstats.com) die de rapporten van officiële Amerikaanse economische statistieken op de voet volgt, meldt dat de consumenteninflatie, zoals gemeten op basis van de officiële regering methodologie van 1990 ongeveer op 5% uitdraait. Als de officiële methode van 1980 wordt gebruikt voor het meten van de Inflatie cijfers, meldt John Williams, dan is het huidige niveau van de inflatie ongeveer 9%. Deze 9% is meer in overeenstemming met wat kopers ervaren in supermarkten. Officieel is de recessie die in 2007 begon geëindigd in juni 2009, na 18 maanden, waardoor de Bush recessie de langste recessie sinds de Tweede Wereldoorlog is. Echter, John Williams zegt dat de recessie nog niet voorbij is. Hij zegt dat alleen de vervormde BNP-weergave, gebaseerd op de foutieve meting van de inflatie, een herstel laat zien. Andere, meer betrouwbare metingen van de economische activiteit, vertonen geen enkel herstel. Williams meldt dat de economie reeds in 2006 onderuitging, daarna nog verder daalde in 2008 en 2009, en sindsdien min of meer op dit niveau is gebleven. Niet alleen is er geen teken van herstel, maar ook "de economische neergang is verder geïntensiveerd." Het ontbreken van een economisch herstel is duidelijk zichtbaar in de [officiële] melding van bijna alle belangrijke economische dataverzamelingen. Niet een van deze toont een patroon van toegenomen activiteit dat herstel bevestigt in de BNP-waarden." Williams concludeert: "Het officiële economisch herstel is gewoon een statistische illusie, gecreëerd door de regering die lagere inflatiecijfers gebruikt, welke het BNP verbeteren." Met andere woorden, de gerapporteerde toename van het BNP is uitsluitend veroorzaakt door de prijsverhogingen, en niet door reële productievergroting. "Het resultaat van de economische misleiding door de Amerikaanse overheid is hetzelfde als de misleiding die Washington heeft gebruikt om oorlogen in het Midden-Oosten te beginnen. De overheidspropaganda produceert een schijnwereld, een virtuele werkelijkheid die in geen enkele verhouding staat tot de echte werkelijkheid. De geschiedenis staat bol van de vele regeringen die de overhand hebben verkregen door misleiding van hun volk, maar Washington heeft dit succes naar een nog hoger niveau gebracht. Zolang het Amerikaanse volk alles blijft geloven wat Washington zegt, zijn ze ten dode opgeschreven." Het is gemakkelijk te zien waarom er geen economisch herstel is en ook geen economisch herstel kan zijn. Kijk naar deze grafiek (met dank aan John Williams, shadowstats.com). Het reëel gemiddelde gezinsinkomen aan het einde van 2011 is terug naar waar het was in 1967-68. Bovendien heeft Williams het gezinsinkomen verlaagd om de werkelijke waarde te krijgen om gebruik te kunnen maken van de officiële inflatie metingen, die de inflatie aanzienlijk onderschatten. Als Williams gebruik had gemaakt van de in 1990 of 1980 officiële overheidsmethodologie voor de berekening van de consumptieprijzenindex, zou het echte gemiddelde inkomen van de huishoudens nog een grotere daling vertonen. Bovendien bestaat in de meeste gevallen het lagere gemiddelde gezinsinkomen in 2011, uit optelling van twee huishoudverdieners, terwijl in 1967-68 één verdiener hetzelfde reële inkomen opleverde. Zoals Nobelprijs econoom Gary Becker opmerkt, wanneer zowel de man als de vrouw moeten werken om dezelfde koopkracht te behouden, moet het huishoudinkomen van de vrouw worden verlaagd om de huishoudelijke diensten die anders werden verricht te nivelleren. Daardoor wordt de monetaire invloed van het dubbele inkomen van het huishouden overschat, omdat het niet wordt aangepast voor de verloren gegane voordelen die voorheen door de vrouw werden verzorgd door thuis het huishouden te beheren. De overgrote meerderheid van het volk, vooral de gepensioneerden, worden gedwongen om hun spaargeld te consumeren dus hun eigenkapitaal op te eten, omdat ze geen echte rente op hun spaargeld krijgen. De begunstigden zijn de bankiers, die kunnen lenen tegen bijna nul rente, terwijl ze de consumenten belasten met 16% rente op hun creditkaarten, en gebruik maken van de vrijgevigheid van de Centrale Banken om te speculeren op rente en credit default swaps. Waarvoor de belastingbetaler mag dokken om hun ongedekte verliezen van het gokken te compenseren. Een laag inflatiecijfer voor consumentenprijzen maakt het voor de centrale banken ook mogelijk om door te gaan met het inflateren (vergroten) van de wereldgeldhoeveelheid. Zo hebben ze voor miljarden dollars/euro’s toegevoegd aan het bankwezen, en miljarden meer aan de prijzen van activa, en de totale wereldschuld. Stijgende CPI-inflatie zou kredietverstrekkers hebben bang gemaakt. In plaats daarvan, stelt een lage waarde hen gerust zodat ze meer en meer staatsobligaties blijven kopen tegen steeds hogere prijzen. Sinds '07, zijn de schulden gestegen, zelfs toen huishoudens wanhopig probeerden hun schulden terug te betalen. Deze schuld is uitgegroeid tot een grote belasting voor de economieën van de VS, Europa en Japan. Het belemmert het sparen, het uitgeven, het investeren en het creëren van nieuwe rijkdom en werkgelegenheid. Omdat de middelen die noodzakelijk zijn voor het bouwen aan de toekomst al zijn geclaimd door het verleden. Deze moeten nu eerst worden terugbetaald. Het marginale nut van schuld is vrij hoog wanneer het gaat om bedrijfsinvesteringen of om een brug te bouwen. Maar het neemt sterk af zodra schuld gebruikt wordt voor de dagelijkse uitgaven. Een investering levert een inkomstenstroom – een resultaat dat is gerechtvaardigd en betaalt voor de schuld door de investering. Met een beetje geluk, kan de investeerder genoeg geld verdienen om de lening terug te betalen – met rente – en eindigt met een beetje extra. Dat kleine beetje extra is pas echte 'groei' – nieuwe rijkdom welke voorheen niet bestond. Er is geen opbrengst van inkomsten uit sociale premies, straaljagers, de aanschaf van de laatste mode, of andere consumptieartikelen. Het geld is besteed. Opgebruikt. Geconsumeerd. Het is er niet meer. Hoewel van al deze dingen kan worden genoten, misschien zelfs voor een lange tijd, maar er worden zeer zeker geen inkomsten mee gecreëerd. De gevaren van een toenemende schuldenlast in een onproductieve samenleving worden uitgelegd in deze video, te beginnen bij de 3e minuut. Hoe de economie echt duurzaam wordt, wordt uitgelegd in deze video, neem de tijd om het te snappen, want het is een zeer waardevolle bijdrage aan je kennis om te leren en te begrijpen wat er mis ging. Door Peter B. Meyer – 8 november 2012