vrijdag 16 november 2012

Duitsers worden argwanend.

Sinds 2000 waren er twee crises – een de dot-com zeepbel in 2002, en de ander de vastgoedzeepbel in 2008, binnenkort zal een derde volgen als gevolg van het te veel aan overheidsschulden met de daaruit voortvloeiend gelddrukken. Als de financiële crisis erger wordt, zal ook het politieke verzet en de ordeverstoringen in de samenleving toenemen. Dit scenario suggereert een hoge inflatie, het afpakken van privileges van werknemers en de onderdrukking door de overheid van het volk om controle te houden. Zoals inmiddels blijkt, is de EU op weg naar de uitgang, interne regels worden overtreden terwijl allerlei illegale maatregelen worden ondernomen om het EU-spektakel gaande te houden.
De laatste crisisaanpak is het opkopen door de ECB van overheidsschulden – onder de naam; Outright Monetaire Transacties [OMTs], dat kritiek heeft opgeroepen van economen die beweren dat het hetzelfde is als het financieren van overheden die worstelen om hun schuldenlast te beheersen. Het potentieel onbeperkt OMT-programma heeft geleid tot een breuk tussen de Duitse centrale bank president Jens Weidmann en de ECB, die zegt dat de maatregelen een risico vormen voor de stabiliteit van de EU.

Dit OMT-programma werd gelanceerd op 6 september jl. tijdens de maandelijkse persconferentie van de ECB in Frankfurt, als resultaat van politieke verzoeken voor actie uit Italië en Spanje. Premiers Mario Monti van Italië en Mariano Rajoy van Spanje hadden beiden bij de ECB erop aangedrongen de obligaties van hun land op te kopen om de onhoudbare renteniveaus op hun schulden te verlagen. Draghi de ECB-president stelt echter dat deze oplossing geen maatregel is om de door schulden geteisterde landen te financieren.
Frank Schaeffler, een lid van de Duitse FDP zegt: "Veel Duitsers zijn argwanend geworden ten aanzien van de capriolen van de ECB." En voegde eraan toe, "er is niet veel geloofwaardigheid nog over die kan worden beschadigd."
Als tegenactie kan de Duitse Centrale Bank – Bundesbank – haar verplichtingen uit de euro omzetten naar Duitse Marken tegen een vooraf vastgestelde koers en een ​​eenmalige afschrijving op activa nemen met betrekking tot de vorderingen op de PIIGS centrale banken. Het zal zeker kostbaar zijn, maar het alternatief is nog erger: het voortdurend financieren van EU-landen die niet bereid zijn om te korten op hun onbetaalbare programma’s t.b.v. de herstructurering van hun economie zal nog veel kostbaarder zijn.
Na de waargenomen voorbeelden in Griekenland en Portugal, zal het Spaanse publiek de invoering van die bezuinigingen alleen nog maar moeilijker maken. Spanje gelooft dat hun redding in de drukpers ligt – om door inflatie hun hoge schuldenlast te verlagen. Via de OMT koopt de ECB de Spaanse en Italiaanse schulden op, Mario Draghi heeft nu geen andere keuze meer dan de euro drukpers nog sneller en vaker te laten draaien.
Rajoy's bezuinigingen zullen niet genoeg zijn, terwijl Spanje zich niet kan veroorloven half werk te leveren door de kantjes erbij af te lopen. Spanje heeft een op de zombiebanken gerichte financiële herstructurering nodig. De banken zijn nog steeds niet in het reine gekomen door toe te geven wat hun werkelijke kapitaalstekorten zijn. Totdat er een herstructurering, met aanzienlijke ‘haircuts’ voor aandeelhouders en obligatiehouders van de banken heeft plaatsgevonden, zullen alle projecties van economisch herstel pure fantasie blijven.
Zelfs als de voorgestelde bezuinigingen voldoen aan de eisen van Duitsland en de EU, is er geen politieke wil voor bezuinigen in Spanje. Dat is inmiddels wel duidelijk geworden uit toenemende protesten in de straten van Madrid en andere grote steden. Deze protesten gericht tegen de bezuinigingen zijn nog maar net begonnen. Meer verwoestende stakingen en protesten zijn reeds aangekondigd.
De ECB zal uiteindelijk bemerken dat ze de enige houder van deze obligaties is geworden. Dat gebeurt als centrale planners de rentekosten ver beneden de marktprijzen houden van wat private investeerders als reële waarde beschouwen, in dit geval ondernomen om de rentekosten omlaag te duwen op Spaanse en Italiaanse schuldopbrengsten, ten opzichte van een veel hogere marktconforme opbrengst.
Duitsland zal bekijken hoe dit alles zich ontvouwt en zich realiseren dat de Spaanse bezuinigingsbeloften zullen worden gebroken. De ECB zal dan de taak toebedeeld krijgen om met honderden miljarden aan Spaanse schulden, opgescheept te worden zonder enige oplossing en daarom gedwongen wordt de Spaanse schulden te blijven monetariseren. Dat zal dan voor de Duitsers de aanzet worden om de euro te verlaten, een beslissing die snel dichterbij komt.
Zodra de Duitse belastingbetalers zien dat de ECB de grootste houder van Spaanse en Italiaanse schulden is geworden, zullen ze bij de Duitse leiders aandringen zich uit de euro terug te trekken. Duitsland kan de euro verlaten en terugkeren naar de Duitse mark. Terwijl een Duitse aftocht uit de Euro de langverwachte duidelijkheid zal bieden over de toekomst van de EU en de Euro, dan zal er eindelijk een vonk overspringen om met spoed de EU aan de nieuwe werkelijkheid aan te passen.
Een Duitse aftocht zou de waarde van de euro drastisch verlagen ten opzichte van de valuta die steeds meer de reserve valuta van voorkeur is geworden: t.w. goud en zilver. Alleen zwakke economieën met failliete overheden zullen ​​achter de euro blijven staan. De ECB zal vrij zijn om net zoveel Italiaanse en Spaanse schulden te monetariseren als het wil en daarvoor de nodige euro’s drukken om hun staatsobligaties te kopen.
"De economen die pleiten voor een zwakkere munt om de welvaart te herstellen in de PIIGS-landen zullen te zien krijgen hoe dit recept in een real-world laboratorium functioneert. De resultaten zullen laten zien dat valutadevaluatie geen sterkere, en meer concurrerende economie creëert. De achter blijvende landen in de euro zullen zien dat hun levensstandaard omlaaggaat: importprijzen stijgen en investeringen lijden schade onder het chaotische muntregime."
ECB-president Mario Draghi noemde de euro "onomkeerbaar", hij zou doen wat nodig is om deze te behouden. Maar wat Draghi ziet als noodzakelijk, zal uiteindelijk worden ervaren als onaanvaardbaar in de schuldeiserlanden zoals Duitsland, Nederland en Finland. Deze zullen de kosten van de euro beoordelen als hoger dan de voordelen die het biedt.
Ondanks de beste inspanningen van Draghi om beleidsmakers in de Bondsdag te imponeren, zal zeer waarschijnlijk zijn geloofwaardigheid na verloop van tijd tanen. Afgelopen september, heeft de hoogste rechter in Karlsruhe aan de grootste economie van Europa de legitimiteit van het EU permanente noodfonds de ESM bevestigd. Het OMT-programma komt a.s. december voor het Duitse constitutionele hof, en de verwachting is dat de OMT een andere besluitvorming zal ondergaan. "Ik voorzie dat het constitutionele hof deze OMTs van de ECB zal beoordelen als niet gerechtvaardigd." Zegt Roland Vaubel, een professor in de economie aan de universiteit van Mannheim.
Bezuinigingen werken niet. EU-landen als Griekenland, Portugal en Spanje probeerden het. Ze bezuinigden waardoor veel mensen werden ontslagen. Maar het leverde niets op. De budgetstekorten zijn nog steeds ver uit balans, met tekorten ver boven 3%-grens die door de Europese Unie wordt voorgeschreven.
De werkloosheid stijgt het BNP gaat omlaag, dus geen groei, maar wel meer recessie. Wat moet gebeuren is bezuinigingen binnen de overheid om hun uitgaven en de staatsschuld terug te dringen. Dus… minder overheid is een voorwaarde voor economisch herstel. Beslist geen bezuinigingen en belastingverhogingen opleggen aan het volk, die zijn tegenstrijdig met economische groei. Maar dergelijke maatregelen brengen de persoonlijke belangen van de heren en dames politici in gevaar, en daarom zullen ze niet komen!
Griekse schuldprojecties zijn opwaarts bijgesteld, nog hoger dan 6 jaar geleden, voordat de bezuinigingen werden ingevoerd, deze projecties moeten nu weer worden herzien omdat trojkabailouts meer teruggang hebben veroorzaakt, waardoor verlaging van de tekorten onmogelijk zijn, en de schulden van het land zich vergrootten, volgens de Financial Times. Dus Griekenland is terug op de rand van de afgrond en weer een stapje dichterbij haar faillissement.

Geen opmerkingen: